Веројатно најконтроверзен е ставот дека и Исус Христос бил Масон. Алберт Пике го нарекува Исус “Голем Архитект на Религијата”, а Господ како “Голем Архитект на Универзумот.” Тука Исус е прикажан како “супериорен лидер и учител на моралот, етичноста и изгубените човекови вредности.” Според Алберт Пике (“Morals and Dogma”) Исус е “Мајстор Градител”
Некои теории велат дека и Александар Велики (“Alexander The Great” легендарниот син на “Phillip of Macedon”) бил Масон. Веројатно и многу видни Масони денес, не се информирани дека постои еден многу посебен масонски Ред кој се однесува само на Мајсторите Масони, церемонијално посветен на Александар Велики и е наречен “Ancient and heroic Order of the Gordian Knot”, чиј ритуал е напишан од Масонот Varik Steele (активен во масонскиот “York Rite”) за време додека престојувал и работел во Германија, за радиото “Слободна Европа”.
Возбудливо интригантни се поврзувањата на Масонеријата и со Питагора, “математичарот” кој живеел во периодот помеѓу 580 и 500 пр. Хр. Тој бил инициран и ги изучувал “старите мистерии” посветувајќи големо внимание на посебните мистични и свети значења на бројките и геометриските фигури (едни од централните симболизми на Масонеријата). Животот во школата на Питагора се одликувал со голема дисциплина, тивкост, тајност и беспоговорна посветеност. Но тоа никако не значело дека постоел недостаток од човечка топлина и другарување меѓу неговите ученици. Питагора ги учел дека пријателството (“philadelphia”) е највистинскиот и приближно најсовршениот “однос помеѓу луѓето.”
Тој верувал дека интелектуалната, ментална поврзаност помеѓу луѓето или братската љубов е највисоко ниво на пријателство. Така неговите ученици станале “Братство” во кое сите членови на Братството се грижеле еден за друг. Негови најпознати ученици и следбеници биле Сократ, Демокрит, Хипократ, Платон, Аристотел…
Оттука некои теоретичари заклучуваат дека “филозофската насоченост” на Масонеријата произлегува од прифаќањето на принципите и ставовите на школата на Питагора. Во таа смисла Алберт Пике констатира дека “историјата на Масонеријата е всушност историја на филозофијата.”
ИСУС – “МАЈСТОР ГРАДИТЕЛ”
Веројатно најконтроверзен е ставот дека и Исус Христос бил Масон правејќи алузија и нарекувајќи го Исус како “Голем Архитект на Религијата”, а Господ како “Голем Архитект на Универзумот.” Тука Исус е прикажан како “супериорен лидер и учител на моралот, етичноста и изгубените човекови вредности.” Според Алберт Пике (“Morals and Dogma”) Исус е “Мајстор Градител”!
Некои теоретичари сметаат дека Масонеријата како и нејзиниот филозофски извор на ритуалните драмски дејствија и комплексниот симболизам, потекнуваат директно од “Масонските Култови” и “Мистериозните Учења” од антички времиња преку интригирачко блендирање на мистичните традиции на Кабала, мистична традиција на Јудеизмот и Херметика, учење на Египетската филозофија со сериозно Хеленистичко и Христијанско влијание, формулирано во вториот век.
Една од хипотезите е дека Масонеријата е всушност кодификација на Херметистичката/Кабалистичка традиција. Хермес Трисмегист (лат. Hermes Trismegistus) бил митски египетски мудрец кого го сметале за творец на сите мистични науки и татко на алхемијата или херметичката филозофија. Кабала (хебр. Kaballah) означува еврејско тајно религиозно и филозофско учење за толкување на таинствените знаци и спиритуалната комуникација.
Во ова наведување на некои различни теории околу корените на Масонеријата, треба да се забележи и следниов момент – заедничко на оние што ја напаѓаат Масонеријата е тоа што тие најчесто ја врзувале со Евреите, сметајќи дека тие се оние кои пресудно влијаеле на појавата на Масонеријата. Секако и ваквите тврдења тешко се докажуваат, но факт е дека насекаде каде се појавувало масонското Братство, живееле голем број Евреи. Дали е тоа заради нивното влијание врз слободоумните духови со желба за здружување или заради избегнувањето на гонењата и историските погроми врз Евреите, е прашање на кое тешко може да се даде вистински одговор.
МАСОНЕРИЈАТА И СОЛОМОН
Долго време, во масонскиот свет, корените на Масонеријата се барале во библискиот мит за изградбата на Соломоновиот Храм што всушност е доминантна алегорија, централна слика и средиште на целокупната Масонерија и ритуалот на иницијација на Мајсторот – Масон. Во легендите се споменува дека во Ерусалим, на ридот Морија се градени четири храма. Првиот го изградил кралот Соломон пред 3000 години. Следниот всушност никогаш стварно не постоел туку бил имагинарен, и се појавил во визијата на пророкот Езекил за време на ропството на Евреите во Вавилон (некаде околу 570 години пред новата ера). Третиот храм е изграден по враќањето на Евреите од ропство, а четвртиот за времето на Исус Христос (бил уништен од Римјаните само четири години откако бил изграден). Теоријата за директна врска на Масонскиот Ред и изградбата на Соломоновиот Храм, во масонскиот ритуал е разубавена и говори за тројца Големи Мајстори: кралот Соломон, Хирам кралот на Тир и митскиот “Хирам Абиф” кој бил Мајстор за леење бронза, вештина која ја искористил за да ги излее двата столба – Јакин и Боаз, на влезот во храмот.
Проблемот е во тоа што според масонскиот ритуал, главниот архитект Хирам Абиф бил убиен… а Соломоновиот Храм никогаш не бил завршен, додека библиските записи јасно укажуваат дека храмот бил завршен. И покрај алегориската поврзаност, идејата дека масонскиот Ред можеби потекнува од самиот крал Соломон, се чини сосема неможна…
Според некои масонски историчари, Масони биле и Ахил, Јулиј Цезар, Птоломеј…
Феничаните кои биле толку добронамерни што отпловиле до Британија и ги споделиле своите мистерии со Друидите, за кои исто така се тврди дека се претходници на Масоните.
ТЕОРИЈАТА ЗА ВИТЕЗИТЕ ТЕМПЛАРИ
Во мноштвото теории за корените на Масонеријата кои можеме да ги прифатиме како интересни легенди не поткрепени со прифатливи докази, за мене е далеку највозбудливо привлечна теоријата на поврзаност на создавањето на “тајниот масонски Ред” со Редот на Витезите Темплари. Оваа тема е извонредно вешто, со многу детали и податоци, како резултат на темелно истражување, обработена и инспиративно пренесена од Јохн Ј. Робинсон во “Родени во Крв – загубените тајни на Масонството.” Редот на Темпларите е основан во Ерусалим во 1118 година, непосредно по Првата Крстоносна Војна. Името на Редот потекнува од локацијата на која се наоѓал нивниот прв штаб, на местото од древниот Соломонов Храм. Историјата потврдува дека овој витешки Ред брзо зајакнал во однос на нивната бројност, богатството и политичката моќ.
Од друга страна пак, ентузијазмот во европските земји и кај владетелите, да се праќаат луѓе и пари во Светата земја бледнеел, затоа што тие биле преокупирани со меѓусебни војни. Така кон крајот на 13-от век и Витезите Темплари воено поразени го преместиле своето седиште на островот Кипар, мечтаејќи за нов поход, за нова крстоносна војна која ќе им ја врати старата воена слава и моќ. Нивниот влијателен, но веќе остарен Голем Мајстор – Жак де Молеј, имал подготвено планови за нов поход и спасување на Ерусалим, чекајќи Папата и европските кралеви да одлучат. Темпларите поверувале дека “времето е дојдено” и на покана на францускиот крал Филип IV, есента 1307 година, отпатувале во Париз, предводени од Големиот Мајстор.
ВЕЧЕР пренесува дел од книгата на Живко Груевски, првиот современ македонски Масон кој јавно се произнесе дека е она што е. Издавач на делото е Култура”
