И Израилка реч има во Лозата
и песната, лут сапун против ‘рѓа
и белило од молња. Голем грнец до небо
меѓу облаци зовира, цути матерка.
Влашките низини ги газевме и уфрлувавме
по збор мудер во книгата на светот
а она што му е запишано на човека
во ѕвездата тоа и му се случува
на земјата. Искачи се по Лоза
во зелена зора убава Рада, поубава од магија
магијата на денот ја одврзува. Од Ивана во борба
остана сабја и збор на стража.
По илјада години слободно тело
сега во песна сите заедно
и на свадба и на закопнина
бере билки на спомени Данаилка
и кога името на сонцето попусто
се изговараше во времето,
откочивме закочена пушка, го поправивме
саатот на времињата и Лозата
заластари на бојно поле
по мориња и бродови и израсте
нашата лоза
до крајот на светот
и во бескрај го отклучи светот.
избор од Стражи, Блесок бр 5
