.
Словените за денешното сонце имале три богови. Солн, Илија и Ѕеус! Овој последниов го задржаа Пелазгите од Пелопонес, Атика, Беотија, Тесалија, Епир, како и Етрурците во Западна Италија, заедно со Венетите во Источна Италија. Тука, во оваа група Винди (Словени) спаѓаат и сите останати што живееја и во другите романски земји (Прoтогалија, Шпанија, Франција, Романија, Молдавија).
Првобогот на наведениот Пантеон Ѕеус современите Грци го прифатиле за свој Тхеос (Θεος), прилагодувајќи го на нивниот исконструиран литературен јазик, врз основа на јазикот што го зборуваа Феникијците, кој всушност не беше ништо друго освен еден од безбројните дијалекти на древновиндскиот јазик (древнословенскиот). И, бидејќи грците за својот бог Тхеос (Θεος) немаат своја етимологија, како и за осумдесетте проценти од нивниот современ јазик, значи потврдување на зборовите што ни ги оставил таткото на старогрчката историја Херодот, дека Грците својата писменост ја позајмиле од Феникијците. А ние, без двоумење констатираме дека старите Грци, истовремено со позајменото писмо, го позајмиле и јазикот на Феникијците, кој беше општ јазик за сите останати Винди во Европа.
Латинските народи за свој бог го прифатија, се разбира, како наследство од општото сожителство со Етрурците и Венетите богот Ѕеус, со прилагодувањето на нивниот јазик Деус! Се разбира дека и тие, како и Грците немаат латинска етимологија, заедно со неколку стотици зборови, прифатени како влијание од Етрурците и Венетите во сите романски јазици. Истото важи и за нивната топонимија, хидронимија, оронимија, оставена во нивните земји од претходните жители – Етрурците и Венетите.
Древно Македонската Божествена Империја минала низ следниве фази: Уран и Геја, Крон и Реја и нај на крајот Ѕеус и Хера, таа ономастика брои над триесет илјади древно виндски (древно словенски) зборови извлечени од површината на азиската, Африканската и Европската почва на земјата, не исклучувајќи ја и ономастиката што се зачувала во древно виндската (древно словенската), а подвлечено древно македонската митологија, а современите Грци на пример, не случајно ги избришале страниците кои што зборуваат за богот Македон, синот на првобогот од Пантеонот на гората Омбал – Ѕеус. Грците успеале да ги заслепат палеоархеолозите и палеолингвистите, не само од Балканот и Европа, туку и од целиот божји свет на Големата Мајка Геја, претставувајќи ја древномакедонската цивилизација, стара најмалку единаесет милениуми, заедно со нејзината девет милениумска писменост, на таканаречената азбука – цртици и рески! Тие и денеска не сакаат да знаат дека се историски народ и дека нивната историја започнува со таканаречените Персијски војни, на кои точка им ставил Александар Македонски, со превземената акција, на пат за Индија. Се разбира дека со неа тој станал Александар Велики, но затоа ја упропастил иднината на Македонија и Македонците. Не е случајно што до ден денешен светот на палео археолозите не го пронашол неговиот гроб, како и гробот на неговата мајка Олимпија, која некаде во Македонија, од Македонците била каменувана, а тие камења биле толку многу што Ѕеус од нив направил рид (тумба)…
извадок од
МАКЕДОНИЈА ДЕВЕТ МИЛЕНИУМИ
ПИСМЕНОСТ ЦИВИЛИЗАЦИЈА И КУЛТУРА
д-р Ташко Белчев
