Вељат, че Охридското Езеро понапред не било и че дното му беше била широка долина, расеана од села. Стреде долината бил источник, кој се отворал и се затворал и од кој пиеле вода и си переле кошули. Една жена, како прала к’м квечерината, заборави да затворит источникот. Водата течела с’та ношч, и кога утрината станаха видоха долината покриена со вода. Не имаешчем надежда да затворат источникот, поспешиха да се спасат на ближните планини. Така се направи сегашното езеро.
Вељат че кључевите од езерото сет под планињето, над кое направен је обитељот ов св. Наум, кого верват чувач на кључовите, кои ако се отворат, потопват с’то Охридско и Струшко поле.
Оште вељат, че това езеро имат сообштење од Преспанското. кое верват, че под планината Галичица втеквит в Охридското, и че, кога се затнит това сообштење, Преспанското Езеро потопвит ближните места.
Најпосле вељат че това езеро је глобоко до неизмервање и че никој не можит да го измерит. Некога една жена, не слушаешчем такви зборови, нап’лнила чун со сиџим, врза на крајот железо и појде стред езеро, да го измерит. Но тога се кренаха високо бранови кои безмалу ќе ја потопеха. Таја со горешчо каење се помоли на Св. Наум да ја простит и се обешча да направи манастир Св. Заум, т.е. за ум направен.
