Затоа што мечката изела еден вол од Свети Наум, кај некои чуда од некој сиромав човек, од исполџија, Свети Наум ја спитомил и ја казнил да ора, да биде прегната в јарем со другиот вол до крајот на животот, а кај некои легенди до порастувањето на телето да може да го замени изедениот вол.
Чудата за мечката од поблиското подрачје до манастирот се поконкретни. Така, во овој тип се зборува дека двата вола со кои орал свети Наум биле близнаци донесени подарок и дека заорувањето, првото прегнување, било свеченост за манастирот, па се кажува од каде се почнало со заорување, каде врвела и каде завршила првата бразда. На опфатениот имот со првата бразда на овој ѕевгар никогаш не паѓа град.
Само еден примерок на чудо, забележано од осумдесетгодишна жена од селото Радожда – Струшко, се вели дека манастирскиот вол го изел/удавил волк и по казна свети Наум волкот го прегнал в јарем да ора со другиот вол.
Едно друго чудо зборува за казнување на волк поради тоа што ги задавил двете кучиња што го чувале манастирот. Истиот тој волк дошол мирен и кроток, легнал крај манастирската капија тој да го варди манастирот наместо изедените кучиња. Волкот бил мирен, не реагирал на тепањето од манастарските луѓе и така го завршил животот. Кога дошол отсутниот игумен, ги карал момоците зашто го отепале волкот, велејќи им дека ѕверот дошол по наредба на свети Наум, дошол да се покае, па „затоа требало да се чува и да се негува за да биде жив доказ за силата на свети Наум “
