Одбраа пат што можеби
Под снегот на зборовите беше
И од гласови се кинеше
Птицата
Од крикови
Што во лицата на луѓето
Фрлаше сенки неовдешни
Но Бог
Сè уште беше тука
Да рече
Вртете се во круг
И хука гласови да втече
Во некој што пламнат
Водата ја бара
И Вара
Во зборовите се внесе
И виде
како го рамнат брегот
Некои веќе одамна мртви
И ненаситни по рамнината
Мислеше на птицата
И мислеше можеби
Од лицата ќе се крене
Неовдешната тежина
Но веќе јато луѓе
Од Гавраните
Вртеа во круг
Во грешната помисла
Сонуваа
И не знаеја каде
Ги водат
Некои
Во рогови дуваа
Славејќи ги допирите
Што ‘ртеа
Меѓу неговите прсти
И нечии
Што во затворенотоо
Свое го носат
Можеби бели
Се праговите
За стапалата боси
Од потрага што идат
Можеби тешки снегови
Ќе натрупаат
И Вара можеби
Ќе ги најде зборовите
За затвореното
И од некое
Само на птицата дно
Ќе ја гледа
Како возлетува
