По Илинденското востание во 1903 година, теророт врз македонското население од страна на Турците бил уште потешко поднослив, па народот и неговите водачи пронаоѓале разни начини во својата натамошна борба на отпотрот.
Во врска со тоа, Внатрешната Македонска Револуционерна Организација пратила писмо до меѓународната јавност во Париз во кое биле опишани мошне тешките услови за живот во ропството, особено влошени по задушувањето на Илинденското востание.
Меѓутоа, писмото патувало цели 75 години (според некои извори и 76) од причини што не се познати и јасни, па затоа се смета дека тоа е писмо што има најдолго патувано од праќачот до приметелот.
